Po sukcesie kasowym filmu Różowa Pantera (2006) na ekrany kin powraca Steve Martin w roli francuskiego policjanta, inspektora Jacquesa Clouseau. Tym razem w Różowej Panterze 2, dokonana zostaje zuchwała kradzież legendarnych skarbów, w tym bezcennego diamentu zwanego Różową Panterą, a inspektor Dreyfus (John Cleese) zmuszony zostaje do przydzielenia Clouseau do zespołu międzynarodowych detektywów i ekspertów, których zadaniem jest pojmanie złodzieja i odzyskanie skradzionych dzieł sztuki. W roli Pontona ? partnera Clouseau ponownie wystąpił Jean Reno, a jako Nicole, obiekt jego niezdarnych zalotów jeszcze raz zobaczymy Emily Mortimer. W skład zespołu filmowych detektywów weszli natomiast - Andy Garcia, Alfred Molina, Yuki Matsuzaki (Listy z Iwo Jimy), gwiazda Bollywood Aishwarya Rai Bachchan oraz Lily Tomlin. Akcja filmu rozgrywa się z Paryżu i Rzymie.
STEVE MARTIN POWRACA W ROLI INSPEKTORA CLOUSEAU
Po odświeżeniu legendarnego filmowego cyklu Różowej Pantery, co okazało się olbrzymim sukcesem, pomysł na sequel produkcji z 2006 roku okazał się być dla Steve Martina wręcz idealny. ?Uwielbiam grać Clouseau?, mówi Martin. ?Musiałem trochę intensywniej popracować nad akcentem, ale cała reszta to po prostu coś na kształt wizyty u starych przyjaciół. Ta rola daje mi szansę na poszerzenie elementów komedii fizycznej. Clouseau to postać przesadzona, niewinna i w pewien sposób dziecinna. Jednocześnie inspektor uważa, że jest w stanie zapanować nad każdą sytuacją, co wywołuje mnóstwo śmiechu. Kiedy więc pojawiła się możliwość zagrania w kolejnej części, naturalnie powiedziałem tak.? Producent Robert Simonds uważa, że Martin jest nie-taką-znowu-tajną bronią filmu. ?Steve całkowicie wchodzi w rolę, wnosząc do filmu więcej niż zostało ujęte w scenariuszu,? mówi. ?Nie zrobilibyśmy sequela bez Steve?a. On świetnie rozumie Clouseau. Pisze dla Clouseau. Kreuje jego świat. Pewnym obciążeniem podczas realizacji sequela jest to, że musi być lepszy i zabawniejszy niż pierwsza część. Naprawdę bardzo ciężko pracowaliśmy nad tym, aby mieć pewność, że przenieśliśmy bohaterów, humor i wszystko, co nam się podobało w pierwszym filmie na kolejny poziom. Steve sprawia, że Clouseau to interesująca kombinacja wrażliwości i pewności siebie. Posiada talent do komedii fizycznej, a przy tym jest niewiarygodnym erudytą z wyrafinowanym poczuciem humoru. Jego komizm jest ironiczny, inteligentny, ale nigdy złośliwy. Zresztą cały komizm filmów z serii Różowa Pantera, wynika między innymi z tego, że Clouseau po prostu usiłuje zachować godność we wszystkich sytuacjach. Dzięki kreacji Steve?a, film jest bardzo zabawny, a widzowie z pewnością zwiążą się emocjonalnie z jego bohaterem.? Reżyser Harald Zwart dodaje, ?Ludzie kochają Clouseau. Ma wielkie serce i chociaż popełnia mnóstwo błędów, wszystkie wynikają z jego naiwnej niezręczności. Zawsze stara się postępować jak najlepiej.? Emily Mortimer, która powraca w roli Nicole ? obiektu niezdarnych zalotów Clouseau ? uważa, że oba filmy z Martinem jako Clouseau idealnie wpasowują się w całą serię. ?Postać, która powstała w latach 1960-tych przemawia do nas nawet dzisiaj. W tym niezdarze jest coś, co od lat podoba się ludziom.? ?W tym, co robi Steve nie tyle chodzi o oddanie hołdu Peterowi Sellersowi, ale o podtrzymanie ducha Clouseau ? jego esencji,? mówi Alfred Molina, obsadzony w roli Pepperidge, członka zespołu detektywów, który formuje się, kiedy osławiony złodziej, Tornado, wraca z emerytury, aby skraść najcenniejsze skarby świata. Nie każdy jest jednak zakochany w charakterze inspektora. ?Spotykałem w Anglii takich ludzi jak Clouseau,? mówi John Cleese. ?Wydaje im się, że każdy ich lubi i jest po ich stronie, nie ma na to jednak żadnych dowodów. I wg mnie, Clouseau jest właśnie taki. Nie ma pojęcia o tym, że ludzie po prostu nie mogą go znieść ? zupełnie nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest totalnym utrapieniem.? Jean Reno podkreśla, ?Nie tylko główny bohater sprawił, że naprawdę chciałem ponownie zagrać Pontona, chodziło przede wszystkim o moją przyjaźń ze Stevem Martinem. Lubię go bardzo jako aktora, człowieka, filozofa i ogólnie artystę. To ktoś, kto perfekcyjnie poznał zawód aktora i sposoby doprowadzania widzów do śmiechu. Stworzyliśmy świetny zespół w pierwszym filmie, byłem więc naprawdę szczęśliwy móc zrobić ten film właśnie z nim, być częścią przygody i ponownie stać się Pontonem.? ?Steve uwielbia bycie inspektorem,? mówi aktorka Emily Mortimer. ?To zaraźliwe. Prawdziwą przyjemność sprawiało mi oglądanie go przy pracy. Interesujące jest to, że grał Clouseau, potem reżyser mówił ?cięcie?, a Steve stawał się ponownie sobą - niesamowicie wyrafinowaną osobą, która wie wszystko o sztuce i pisze opowiadania dla New Yorkera! Czy można być bardziej dojrzałym?? ?Steve posiada wg mnie największy zmysł komediowy spośród ludzi, jakich spotkałem,? mówi John Cleese. ?Kiedy pracowaliśmy nad montażem Rybki zwanej Wandą, przyszedł na jeden z pokazów i kiedy poszliśmy potem razem na kolację, wręczył mi najlepszy zestaw notatek i uwag, jaki kiedykolwiek w życiu otrzymałem. To facet z olbrzymim zmysłem komediowym. Ciągle mówimy o tym, jak objawia się część jego geniuszu ? jak wypowiada zdania, tworzy magiczną chwilę, a potem śmiejemy się i nie wiemy tak naprawdę dlaczego.? Na krześle reżysera zasiadł Harald Zwart. ?Różowa Pantera to cykl, który zna dosłownie każdy,? mówi. ?Pomysł na tę produkcję okazał się wyśmienity ? międzynarodowy zespół detektywów idących w szranki z Clouseau. Wiedziałem, że tym razem Steve będzie jeszcze lepiej zaznajomiony z postacią. To naprawdę bardzo ekscytujący projekt.?
O PRODUKCJI
Pierwszy tydzień zdjęć do filmu Różowa Pantera 2 odbywał się w Paryżu. Aktorzy i ekipa przemieszczali się po takich obiektach jak wieża Eiffela (scena, w której ponownie zostaje nam przedstawiony Clouseau), Pont de l'Archevéché za katedrą Notre Dame (konferencja prasowa, podczas której wszyscy detektywi za wyjątkiem Clouseau wyjawiają tożsamość Tornado), stara uliczka w dzielnicy Marais (budynek, w którym mieszka Clouseau), Chateau Ferriere poza Paryżem (posiadłość Avellaneda), Ecole Nationale Supérieure d'Arts et Métiers (zewnętrzna fasada Pałacu Sprawiedliwości i Watykanu), Le Grand Palais ? olbrzymie, ostatnio odnowione centrum wystawowe zbudowane ponad 100 lat temu, w którym diament Różowa Pantera zostaje wystawiony na widok publiczny. Z Paryża, ekipa przeniosła się do Bostonu, który scenograf Rusty Smith nazywa ?Kwintesencją europejsko-amerykańskiego miasta z paryskimi wpływami. Tak właśnie działa magia kina - wchodzimy do budynku w jednym kraju, a wychodzimy już w innym. Moim ulubionym przykładem jest scena, w której samochód, którego kierowcy Clouseau usiłuje wlepić mandat, wyjeżdża zza wieży Eiffela, następuje cięcie i jedzie już on ulicą w Bostonie wyglądającą jak paryska. Znalazłam taką lokalizację zupełnie przypadkowo w Bostonie na placu Winthrop. Był zupełnie opuszczony i poczułam się jak w Paryżu. To było magiczne doświadczenie. Po tym jak został udekorowany, umieściliśmy na nim stragany z kwiatami, stoliki kawiarniane i inne paryskie elementy, nawet mieszkający tam ludzie, przechodząc przez plac byli całkowicie zaskoczeni?. Inne bostońskie lokalizacje to między innymi Bostońska Biblioteka Publiczna (sypialnia Papieża ? o której mówi Smith ?potrzebna nam była skala. Balkon znajduje się na wysokości 18 metrów i jest olbrzymi ? okno jest wysokie na prawie 6 metrów. Znalezienie pokoju, który byłby odpowiedni było dla nas sporym wyzwaniem. Biblioteka w Bostonie to niezwykły przykład architektury we włoskim stylu?), Massachusetts State House (trzy sale, z których zostają skradzione skarby w otwierających film sekwencjach zostały sfilmowane w Nurses Hall - British Library, Memorial Hall ? wystawa Shrouda w Turynie, Massachusetts Hearing Room ? egzotyczne muzeum w Kioto), Crane Estate w Ipswich (posiadłość Avellaneda) oraz Wang Center w Citi Performing Arts Center ? teatr z lat 1920-tych, w którego lobby przez tydzień realizowano przełomową scenę przyjęcia.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.