po stracie dziecka. Symboliczne duszenie występuje w tym obrazie wielokrotnie, jak nie pod wodą, to podczas zabawy w podduszanie. Margaret, główna bohaterka, dowiaduje się od byłego męża, że ich syn jest poszukiwany. Nie robi to na niej zbytniego wrażenia, w ogóle nie miała z nim kontaktu. Jednak wieść o śmierci, wywołuje w niej matczyny odruch serca i gdy nadarza się okazja, przygarnia pod swój dach bezdomnego chłopaka, zbliżonego wiekiem, do jej niedawno zmarłego syna. Dopiero teraz odkrywa co to jest macierzyństwo. Chce jak najlepiej dla nieznajomego chłopaka, który lepiej nie mógł trafić. Żadnych nakazów, zakazów, wolna amerykanka. Palenie trawki, czy nawet seks z przybieraną matką też nie zawadzi, także życie jak w Madrycie. Kobieta posuwa się nawet do tego, nowego lokatora zaczyna ubierać w rzeczy po synu. Margaret po utracie z którą się poniekąd zmaga, w ramach rekompensaty dostaje od losu szansę na bycie matką i bez chwili zastanowienia zajmuje się przybłędą. Bardzo ciekawy dramat ze świetnymi rolami Rachel Griffiths i Barry'ego Keoghana. Sporo refleksji i pytań może pojawić się zarówno w trakcie jak i po projekcji. Na pewno będzie się przewijać zastanowienie, dlaczego kobieta tak postępowała i co nią kierowało. Trzeba zobaczyć.